فلاحت نیوز " مرغ سحر دیگر ناله سر نمی دهد،از داغ ما نمی گوید،از بیداد زمانه فغان سر نمی دهد،بر شاخسار بی برگ،خشکیده و پژمرده باغ ما نمی نشیند،در آسمان خونرنگ و افسرده،بال نمی گشاید.

دانه ای نمی چیند و چشمی بر حال ما تر نمی کند.پر و آواز او،گرمابخش شبان سرد و یخ زده نیست.مرغ خسته و رنجور آشیان به منقار گرفت و رفت.بی مرغ سحر،چه کسی همدم و همنوای دل دردمند ایرانی خواهدشد.نوشتن از شجریان آسان نیست

.نثر بیهقی می خواهد و نظم فردوسی.زلالی سهراب و شهامت عارف.در طوفان بلا و گردباد سهمگین رنج ها،در کنار مردم ماند.با آن ها گریست و نوای عشق و امید سر داد.

گوهر هنر در بازار مکاره دروغ و دغل نفروخت.اهورای دل های رمیده بود تا دم غروب. در ازدحام مرگ و کرونا و درد معیشت،بدترین خبر هم هجوم آورد و خطی سیاه بر دفتر جان کشید.

اما شجریان زنده است تا تاریخ زنده است.شجریان زنده است تا نشانی از هنر و ذوق در کره خاکی باقی است.شجریان زنده است تا مردم زنده اند،تا راستی و مردمداری و فروتنی و یکرنگی زنده است.با دلی پرخون و چشمانی اشکبار غروب خورشید هنر ایران زمین را به سوگ می نشینم.