فلاحت نیوز " احمد حاتمی یزد مدیر عامل اسبق بانک صادرات " تمام بانکها ورشکسته اند اما دولت جسارت اعلام آن را ندارد

"بانک‌های کشور مرز ورشکستگی را هم رد کرده‌اند، اما دولت جسارت اعلام این ورشکستگی را ندارد."

"هیچ‌کدام از بانک‌های خصوصی و دولتی، یا بهتر بگویم بانک‌های خصولتی، کفایت سرمایه لازم را ندارند و بر اساس قانون تجارت، باید اعلام ورشکستگی کنند.

"در حال حاضر همه بانک‌های نظامی و خصوصی در کشور با بحران نقدینگی مواجه هستند؛ ادغام این بانک‌ها بحران تازه‌تری به راه خواهد انداخت و این مصداق اقتصاد رفاقتی است."

فلاحت نیوز "  انتخابات که فرا می‌رسد هزار و یک ماجرا، هزار و یک موضوع و هزار و یک حرف و حدیث پیش کشیده می‌شود.

هر کاندیدا و اطرافیانش با شعارهای پرطمطراق و با شور و حرارت سعی در اقناع مردم برای کسب اعتمادشان را دارند و از هر سو انتخابات و مباحث آن از ماه‌ها قبل تا روز انتخابات نقل محافل است و پررنگ‌تر می‌شود.

بی‌شک انتخابات می‌تواند تجلی اراده مردم باشد و نماد بارز استقرار دموکراسی در یک کشور است ولی چرا بسیاری از مواقع نتایج انتخابات بر وفق مراد مردم نیست؟

چرا نماد دموکراسی در کشور ما غالبا به ابزار خلاف آن تبدیل می‌شود؟ چرا مردم از نمایندگان خود رضایت ندارند؟ چرا اراده مردم مورد توجه برندگان انتخابات قرار نمی‌گیرد؟ و چرا و چرا و چرا... رسیدن به پاسخ این سئوالات چندان دور از ذهن نیست!

آیا سازوکارهای قانونی در کشور ما ابتر است؟ خیر، قوانین کشور ما بسیار مترقی و پیشرفته است و آنچه نقص دارد اجرای قانون و نحوه رفتار برخی دست‌اندرکاران در تقنین، قضا و اجرا است... ولی دلیل این وضعیت چیست و ریشه در کجا دارد؟

مگر غیر از این است که کاندیداها از بین مردم و با رای مردم انتخاب می‌شوند؟ باری، ریشه را در جای دیگر باید جستجو کرد. در کجا؟

با این پرسش‌ها ذهن هر خواننده و مخاطب اهل تجزیه و تحلیلی به پاسخ قاعدتا نزدیک شده است. ریشه تمام این مشکلات در انتخاب خودمان (ما مردم) نهفته است! اشتباه اصلی را ما رای‌دهندگان مرتکب می‌شویم! ما زمینه خطا را مهیا کرده‌ایم! ما خودمان مقصر هستیم... انتخاب مبتنی بر تعصبات کور قومی، قبیله‌ای و جناحی نتیجه‌ای جز همین وضعیت فعلی ندارد؛

وقتی هیچ بررسی نسبت به توانمندی افراد نداریم، چرا به وظیفه شهروندی خویش، به حق خودمان و به فردای فرزندانمان خیانت می‌کنیم؟ بله هستند بسیاری از افراد که عاقلانه و صحیح رای می‌دهند و روی سخن با این افراد نیست ولی قطعا اگر اکثریت انتخاب صحیح داشتند، این همه نارضایتی وجود نداشت.

مع‌الوصف از خودمان باید ناراضی باشیم، این اوضاع نتیجه انتخاب اکثریت است! با ذکر این مباحث در این گفتار به‌صورت ویژه به یک معضل شوم و کثیف در انتخابات می‌پردازیم؛ خرید رای توسط برخی کاندیدانماهای دزد! آری دزد، اینان دزد انسانیت، شرف، آزادی، کرامت انسانی و شایسته‌سالاری هستند.

کاندیدای نالایقی که مقبولیت عامه و خواص را ندارد از غفلت و جهل برخی سوءاستفاده می‌کند و قطعا با پول‌های حرام به تاراج همه اصول می‌پردازد.

اما کسانی که رای خود را می‌فروشید شما خودتان مسبب این وضعیت هستید و آیا نمی‌دانید هم عمل خلاف قانون و اخلاق و هم فعل حرام انجام می‌دهید؟ نمی‌دانید این افراد با عنوان وکیل شما که از اعتبار شما قرض گرفته‌اند چه کاخ‌ها برای خود نساخته و چه بهره‌های مالی و... نبرده‌اند؟

آیا نمی‌دانید این فروش شرف است؟ آیا این افراد که همه چیز را زیر پا می‌گذارند به فکر خدمت به شما هستند؟ همین کاندیداها شما را یک ابزار می‌دانند که به رذیلانه‌ترین شکل ممکن از آن استفاده می‌کنند.

چندصد هزار تومان ارزش شرف یک انسان است؟ رای خود را نفروشید... رای خود را نفروشید تا نااهلان بر شما چیره نشوند. این افراد برای تاراج همه چیز شما آمده‌اند و از قبل برای شما ارزشی قائل نیستند.

این کاندیداها شرف شما را قابل خرید و فروش می‌پندارند. واقعا چندصد هزار تومان قرار است چه درد اساسی از زندگی یک نفر دوا کند؟ اگر درست انتخاب می‌کردیم نماینده‌هایی همچون مدرس داشتیم که رضاشاه قلدر را به باد ناسزا و انتقاد گرفت و امروز برای دفاع از حق من و شما رفیق دزد نمی‌شد، بلکه دست دزد را قطع می‌کرد.

آری، اگر درست انتخاب می‌کردیم الان این همه تردید نسبت به مطالبه‌گری فلان نماینده و بهمان کاندیدا وجود نداشت.

انتخابات نزدیک است، پرسش‌های فوق را با ندای وجدان و منطق خود یک‌بار از خودمان بپرسیم و اگر افرادی قرار است برای خریدن شرف شما بیایند، از شرف و حیثیت خود با رای دادن به کاندیدای اصلح دفاع کنید.

برای فردای بهتر خویش به خرید و فروش رای نه باید گفته شود و این‌بار آزمون بسیار مهمی پیش‌رو است؛ به فروش رای نه باید گفت. شرف مردم غیور ایران زمین فروشی نیست.

فلاحت نیوز " داستان این دو برادر نفسم را بریده. چه نام‌های زیبایی دارند: آزاد و فرهاد. اشک و بغض تماشای تصویر فرهاد ۱۴‌ساله یک ساعت است امانم نمی‌دهد و نمی‌توانم کار دیگری کنم. جزئیات داستان‌شان چه غمی بر دل آوار می‌کند:

دو برادر در سنینی که نباید کار کنند، برای نان، در این هوای سرد کوهستان مجبور به کولبری‌اند؛ کار جان‌فرسا و پرخطری که هیچ بزرگسالی هم نباید مجبور به انجامش باشد.

چه غمی دارند مردم مریوان که سه روز در این هوای سرد به امید یافتن فرهاد کوهستان را گشتند و تن هم‌شهری زیبا و جوان‌شان را بی‌جان یافتند. هم‌کلاسی‌هایش می‌گویند آرزو داشته با پول کولبری‌اش لباس ورزشی بخرد. زندگی‌جو و اهل فوتبال بوده و طرفدار رئال.

چه معرفتی هم داشته که کاپشنش را روی بدن برادرش آزاد کشیده و وقتی پیکرش را در گردنهٔ ژالانهٔ هورامان پیدا می‌کنند کاپشنی به تن نداشته.

پدر و مادرشان معلول بوده‌اند و ناتوان از تامین مخارج زندگی و کمک‌هزینهٔ بهزیستی هم کفایت معاششان را نمی‌کرده. مریوانی‌‌ها در تشییع دو برادر نان به‌دست گرفتند و روی تابوتش نان گذاشتند؛ چه تکان‌دهنده؛ چه غم‌بار؛ چه بیدارکننده.

تمرکزگرایی در تهران و شهرهای بزرگ، بی‌توجهی به سیاست‌های جایگزین پیشنهادشده برای حل ریشه‌ای مساله‌ٔ کولبری، کم‌توجهی دولت و همه‌ٔ جریان‌های سیاسی به اقتضائات متوازن‌سازی و عادلانه‌کردن توسعه و ضعف دولت و همه‌ٔ جریان‌های سیاسی در توجه به سیاست‌های رفاه عدالت‌گستر از جمله علل رفع‌شدنی این مصائب نفس‌گیرند.

چرا صداوسیما مراسم تشییع فرهاد و آزاد که میلیون‌ها هم‌وطنشان را عزادار کرده مستقیم پخش نکرد؟ چرا صدای پدر و مادر فرهاد و نیمی از هم‌روستایی‌هایشان که فقیر و کولبرند را منعکس نمی‌کند؟

چرا علاوه بر موج غم و همدردی‌ای که از سراسر ایران شبکه‌های اجتماعی را فرا گرفته، رئيس جمهور پیام تسلیت نمی‌دهد؟

کاش به تسلیت هم اکتفا نکند و کمیته‌ای برای بررسی و کمک به اجرای فوری سیاست‌های حل ریشه‌ای مسالهٔ کولبری تشکیل دهد.

کاش دبیران کل احزاب بیانیه بدهند و در مراسم ختم فرهاد و آزاد خسروی شرکت کنند و بگویند برای پیشگیری از چنین مصائبی چه برنامه‌ای دارند.

کاش متخصصان، دانشگاه‌ها و اندیشکده‌ها و رسانه‌ها برای پیشنهادات سیاستی کاهنده‌ٔ فقر و بیکاری در این شهرها و روستاهای مرزی و پیشگیری‌کننده از کولبری و قربانی گرفتن‌اش در همین هفته‌ها فعال‌تر شوند. ‌

دولت و شهروندان حق ندارند بسیج نشوند تا دیگر کسی برای نان جان ندهد./کانال نویسنده

فلاحت نیوز "عیدی کارگرانی که حقوق پایه آنها به این میزان است، سه میلیون و ۳۴ هزار تومان خواهد بود؛ یعنی اگر پایه حقوق کارگری یک میلیون و ۵۱۷ هزار تومان است با احتساب دو برابر حداقل دستمزد، سه میلیون و ۳۴ هزار تومان و با احتساب سه برابر حداقل دستمزد، ‌چهار میلیون و ۵۵۱ هزار تومان عیدی می‌گیرد.

کارگرانی که پایه حقوقشان از این میزان بیشتر باشد، مبلغ عیدی آنها بیش از تعیین سقف پرداختی در مصوبه مذکور نخواهد بود.

کارفرمایان این مبلغ را تا قبل از پایان سال به کارگران بپردازند