فلاحت نیوز "  اگر در گستره‌ی این سرزمین بزرگ تاریخی، سرنوشت‌ات با مرزداری و مرزنشینی گره بخورد، آن وقت تاریخ از تو قصه ها می سازد . قصه‌ی درد! رنج! آوارگی! حتی مرز نشینی هم برای ما طعم خودش را ندارد! مرز برای ما عبور کالا و ترانزیت نبوده. مرز برای ما طعم اقتصادی نداشته! مرز برای ما همیشه با طعم آواراگی و جنگ و غبار همراه بوده است .

«عمو تاریخ» از ما قصه‌ها به یاد دارد. خودش خوب می‌داند که : هیچگاه نهراسیده ایم هیچ گاه از ترس نلرزیده ایم! زخم ها رابه جان خریدیم ، بی‌خوابی ها را ، ترکش ها را! آنجا که باید ، بوده ایم . آن جا که باید ، ایستاده ایم! داستان نویسان ، با نوشتن سرنوشتمان جایزه ها گرفته اند! عکاسان! شاعران! آری آن جا که باید ، بوده ایم! اما آن جا که باید می بودند، نبوده اند!

عمو تاریخ بازهم بگو : بگو در جغرافیای ما درختان بلوط هم قربانیان تومورهای خاموش گرد و غبار شده اند! بگو که زمین هم بر سرپل ذهاب ما قهر گرفت! بگو که باز هم از ما نوشتند : نوشتند که در زیرآوار ماندیم! نوشتند که چادرهای مان را آب برد! آمدند! دیدند! گفتند! نوشتند!

اما دریغ ، دریغ . ما کرمانشاهی هستیم! در صف اول رنج ایستاده ایم! در صف اول بیکاری ایستاده ایم! ما هستیم اما نیستیم! مثل حروف والی! نوشته می شویم اما خوانده نمی شویم! ما در مصوبه ها ، همان نقطه چین های بی نشانیم . همان(الی آخر ...) بخشنامه ها! همان( و غیره ی... ) دستورالعمل ها .

یاد آن پیرمردی چسب فروش را گرامی می دارم ، او که در بازار شهر کرمانشاه بیش از بیست سال چسب می فروخت! مدام تکرار می کند با خود : چسب! چسب! چسب! شاید او می دانست که آنچه همیشه با ما خواهد ماند زخم های مان است .