بازارچه پرویزخان به عنوان بزرگترین مرز صادراتی ما به عراق هنوز از کمبود امکانات رنج می برد ، اکنون بیش از 10 سال از فعال شدن این بازارچه بزرگ مرزی می گذرد ولی و دارای امکاناتی حداقلی است ؛ نبود امکانات ایاب و ذهاب ، نداشتن لباس کار و استراحتگاه از مهمترین آنها به شمار می رود .

سرمای زمستان و گرمای سوزان تابستان همه این امر را می طلبد که استراحتگاهی مناسب در این بازارچه فراهم شود ؛ فرد کارگر بیش از دیگران خسته می شود و در طول روز نیاز دارد که توان خود را باز یابد و از این حیث به آن کمتر توجه شده است ، درخواست امور رفاهی از سوی کارگران و پیله وران زیاده خواهی نیست بلکه حق مسلم آنهاست .

از جانب دیگر گروه چند صد نفره کارگرانی که هر روز در تخلیه و بارگیری شرکت دارند از سوی شرکت کارفرما باید از نظر لباس کارو کفش که هر روز مندرس می گردد تامین شوند ، داشتن لباس متحد الشکل هم نمای ظاهری بازار را زیباتر میگرداند و هم هزینه لباس کارگران که هزینه ای گران است را کاهش می دهد .تقریبا" شرکت های بزرگ که دارای پرسنل زیاد کارگری هستند چنین امکاناتی را برای نیروهای خود فراهم می کنند تا لااقل کارگر از غیر کارگر بازشناخته شود و از امکاناتی که فراهم شده به صورت بهینه برخوردار گردند.

بازاری که سالیانه چندین هزار میلیارد تومان در آن معامله صورت می گیرد بودجه کافی برای فراهم کردن حداقل امکانات رفاهی را دارد و از اینرو در راستای پیام رسانی و پل ارتباطی بین مردم ومسئولین مطالب را می نویسیم تا شاید دستی از رحمت بر شانه های خسته این زحمت کشان بی ادعا قرار گیرد.

منبع فرهنگيان قصرشيرين