ـ تقوا، لازمه انسانیت است.

ـ امور معنوی و روحانی، روح بشر را قانع می‏کند و به او رضایت خاطر و اطمینان می‏دهد.

ـ سختی‏ها و فشارها، وسیله‏ای است برای تکمیل و تهذیب بیشتر نفس و خالص شدن گوهر انسان.

ـ انسان کامل؛ یعنی انسانی که قهرمان همه ارزش‏های انسانی است.

ـ خدمت به خلق، مقدمه و زمینه برای ایمان است.

ـ توکل، تضمین الهی است، برای کسی که همیشه حامی و پشتیبان حق است.

ـ زهد ورزیدن، نوعی بی‏نیازی برای انسان ایجاد می‏کند.

ـ عبادت، آن‏گاه اثربخش است که جذب روح شود.

ـ هم‏فکری و تبادل‏نظر، یکی از اصول زندگی اهل ایمان و پیروان اسلام است.

ـ طبع عالَم، بر درستی و صداقت است.

ـ اساس امر به معروف و نهی از منکر، نیکوکاری است.

ـ منتهای سعادت، این است که آدمی در ناحیه عمل، دارای نیکوترین عمل‏ها باشد.

ـ آن چیزی که دل‏ها را به هم پیوند می‏دهد، عقیده و ایمان است.

ـ عبادت‏ها و تمرین‏های مکرر که در دین مقدس اسلام توصیه شده، نوعی ورزش روحی است.

ـ مقید شدن به زندگی متکلفانه، ناشی از کوچکی روح و نداشتن شخصیت است.

ـ فقر روحی و معنوی، بالاتر از فقر مالی و اقتصادی است.

ـ حق، همواره یک تأیید معنوی با خود دارد.

ـ محاسبه نفس، یک وظیفه عقلانی و همگانی است.

ـ سلامت تن، سلامت روح و سلامت اجتماع، همگی به تقوا بستگی دارد.

ـ آدمی باید به همان اندازه که درباره معاش خود فکر می‏کند، درباره غذای روح خود نیز بیندیشد.

ـ قلب سالم؛ یعنی دلی که هیچ نوع بیماری از قبیل کینه و حسادت و سایر صفات ناپسند، نداشته باشد.

ـ الفبای دین، خداشناسی است.